همیشه دوست داشتم و سعی کردم اگه احساسی یا نظری دارم که به شخص خاصی مربوط میشه، حتماْ ابرازش کنم. ولی انگار بیشتر آدمهای جامعه ما اینطوری نیستند. انگار ابراز احساسات را یه ریسک می دونن! یا فکر می کنن جایگاهشون ممکنه خدشه دار بشه. نمی دونم، خلاصه سعی کردم تا جایی که میشه حرف بزنم. در همین راستا به خاطر کتاب عطر سنبل، عطر کاج از خانم دوما تشکر کردم. خیلی برام ارزشمنده که با همه مشغولیاتی که ایشون دارن لطف کردن و جواب دادن و بعدش هم اینجا را خوندن و لینکش را برای مترجم و پدرشون فرستادند . درباره کتاب Laughing without Accent هم گفتند که هنوز ترجمه رسمی به فارسی نشده ولی به طور غیرقانونی و بدون اجازه به فارسی ترجمه شده. در کل خیلی خوشحالم که نظرم را گفتم و خوشحالم که مروری که بر این کتاب نوشتم (به عنوان یه خواننده آماتور) را خانم دوما خوندن. می دونم که حتماً دهها نقد حرفه ای توسط مجلات و آدمهای معتبر بر این کتاب نوشته شده. بازم از ایشون ممنونم
.
اینقدر نقدت خوب بود که به درد ستون نقد کتاب نیویورک تایمزی گاردینی چیزی میخورد.اگه یه موقع خواستی شغل سومی انتخاب کنی ،نقد کتاب نویس خوبی میشی
ممنون :). فقط یه سوال، شغل اول و دوم چیه؟ :))
نمیدونم چرا اینجا امکان ارسال نظر خصوصی نداره!!اگه داشت میگفتم ;)
مخففشو میگم خودت میگیری:
پژ...گر
م...ی-ت...س